تعریف و مفهوم منطقه بندی

عوامل مؤثر در منطقه بندی

می توان گفت منطقه‌بندی، تقسیم منطقی و علمی زمین‌های شهری با توجه به عوامل و شرایط زیر است:

1. تعیین ارتفاع و دیگر ساخت های شهری
2. تعیین میزان تراکم در هر یک از مناطق با توجه به نوع کارکرد آنها، بدان سان که فعالیت های مختلف شهری جدا از هم، اما در ارتباط با هم به بهترین وجهی به ایفای نقش بپردازند.
3. تعیین میزان زمین های مورد نیاز برای عملکردهای مهم شهری از قبیل تجارت، صنعت، بخش مسکونی و دیگر فعالیت های شهری
4. به کارگیری معیارهای علمی در داخل شهرها با توجه به شرایط اجتماعی ـ اقتصادی هر جامعه شهری ـ البته هدف از منطقه بندی، تضمین رفاه عمومی با توجه به فعالیت های شهری است.
5. حفظ و نگهداری آثار تاریخی شهرها نیز گاهی در آیین‌نامه های منطقه بندی گنجانده می شود.

تفاوت منطقه بندی با دیگر نظام های شهری این است که در منطقه بندی، هر منطقه ای استاندارد و نظام ویژه ای می‌یابد و از نظر استانداردهای شهری با مناطق دیگر شهری تفاوت پیدا می کند.

• اهداف منطقه بندی

1. اختصاص میزان معینی از زمین های شهری به موضوع خاص و کارکرد خاص
2. کنترل استفاده از زمین و کنترل ارتفاع در بنای ساختمان‌ها
3. دسترسی برنامه ریزان شهری به امکانات لازم جهت توسعه‌ آینده شهر
4. ایجاد هماهنگی لازم، بین خدمات عمومی مانند حمل و نقل، تأمین و ذخیره آب، فاضلاب و نیروی برق شهر
5. پویا و فعال ساختن برنامه ریزی شهری

• امتیازات منطقه بندی عبارت است از:

1. توسعه شهری را در آینده با نظام منطقی و با در نظر گرفتن رفاه عمومی، سامان می بخشد.
2. پراکندگی جمعیت شهری را با توجه به کارکردهای مناطق داخلی شهر به صورت متوازن و متعادل در می‌آورد و از تراکم جمعیت در بخش معینی از شهر جلوگیری می کند.
3. نیازهای عمومی جامعه شهری را از نظر تأمین پارک‌ها، مدارس، فروشگاه ها، محل های گذران اوقات فراغت و خیابان ها برطرف می‌سازد، در نتیجه از اتلاف پول و وقت مردم شهر جلوگیری می کند.
4. استفاده از خدمات عمومی مانند آب لوله کشی، فاضلاب، حمل و نقل و تلفن شهری را تسهیل و به صرفه اقتصادی جامعه شهری عمل می کند.
5. سبب می شود سلامتی مردم شهر تضمین گردد و با مکان یابی منابع آلوده ساز در منطقه بندی شهری از تأثیرات آلودگی های مختلف شهری و کانون های آلوده ساز جلوگیری می کند.
6. تعادل و توازن خاصی در فعالیت های شهری در سطح شهر به وجود می آورد.

مشخصات منطقه بندی

منطقه بندی، دارای سه ویژگی مهم است: منطقه بندی تراکمی، منطقه بندی ارتفاعی و منطقه بندی کاربری

۱ـ منطقه بندی تراکمی

۱ـ تراکم بالا

۲ـ تراکم متوسط

۳ـ تراکم پایین

شبکه شهری

شبکه شهری در بیشتر موارد، به نظام وابستگی ها و ارتباط خارجی شهرها اطلاق می شود که مرزهای آن همراه با توسعه تکنولوژی حمل و نقل و ارتباطات گسترش می یابد. شکل گیری شبکه های شهری از طریق روابط تجاری، فرهنگی، سیاسی و مذهبی و مبادله تجربیات و همکاری صورت می گیرد. در واقع در هر شبکه شهری، شهرها به صورت شراکتی عمل می کنند، با این تفاوت که در این روابط، سهم یکی بیشتر و سهم دیگری کمتر است. این سودبری در بیشتر موارد، از تقسیم کار ناحیه‌ای یا جهانی ناشی می شود؛ از این رو شبکه های شهری نمی توانند در هر زمان مسایل مردم را حل کنند، اما شهرها را به همکاری با یکدیگر راهنمایی کرده، امتیازاتی عرضه می کنند که شهرها به تنهایی توان کسب آن را ندارند.

 هر شهری عمدتاً به دو صورت ارتباط برقرار می کند:

1. ارتباط درون ناحیه ای که در این صورت، شهر مرکز مبادله و داد و ستد کالا، فرآورده های کشاورزی، تولیدات صنعتی و خدماتی و نشر افکار است
2. ارتباط بیرون ناحیه‌ای که به‌صورت زنجیری است.

بنابراین پویایی هر شبکه شهری به ارتباط داخلی یا خارجی آن وابسته است.

 پویایی شبکه شهری تحت تأثیر

1. عامل تجاری که از قدیمی ترین و مهم ترین عوامل در شکل گیری شبکه های شهری است به همراه دیگر عوامل مانند سرمایه گذاری، امور مالی و بیمه عمل می کند. برای پایداری عامل تجاری، تحکیم روابط سیاسی و دیپلماتیک و در بعضی موارد، وابستگی کشورهای حاشیه ای به مرکز ضروری است.
2. تخصصی شدن بعضی از شهرها در عرضه کالاها و خدمات ویژه، به شکل گیری و پایداری شبکه های شهری می انجامد.
3. عامل فرهنگ در پویایی شبکه های شهری، بسیار مهم می نماید. در کشورهای توسعه نیافته، نفوذ و گسترش فرهنگ غربی همراه با نفوذ سیاسی آغاز شده است. عامل فرهنگ در شبکه های شهری از طریق رفتار، زبان و رسانه های گروهی تقویت می گردد.
4. روابط سنتی و تاریخی شهرها در پویایی شبکه های شهری مؤثر است.
5. توپوگرافی، عامل راه، خطوط زمینی، راه آهن، خطوط هوایی و خطوط دریایی، از عوامل مؤثر در پویایی شبکه های شهری است.
6. تصمیمات دولتی، زمینه های ایدئولوژیک و منافع مشترک و منافع اقتصادی در پویایی و پایداری شبکه های شهری تأثیرگذار است.
7. شهرهای جهانی، شبکه های وسیع شهری را تشکیل می دهند.

ویژگی های بافت کالبدی شهرهای ایران

«در بیان کلی می توان گفت که بافت کالبدی شهرها و مناسبات بین شهروندان بر بستری از شرایط زیست محیطی و اقلیمی و نظام تولیدی جامعه و با دخالت موثر عوامل فرهنگی ، گرایشات هنری و امکانات فنی شکل می گیرند . این اشکال همگام با وقوع تغییر در بنیانهای اجتماعی، اقتصادی، پیشرفتهای فنی و تحول گرایشهای هنری و تکامل نظامهای ارزشی، پذیرای دگرگونی می گردند»

 بافت شهر ایرانی دارای اجزاء و عناصر و فضاهایی است که چه به طور انفرادی و چه جمعی ، روابطی اصولی ، حساب شده را به نمایش می گذارد . قوانینی نیز نه به صورت مدرن، بلکه به صورت ضمنی بر ساخت، تغییر و تحول آنها و روابط و زندگی ساکنین آن حاکم بوده است. در قسمت های بعدی این فضاها و عناصربه همراه ویژگی هایشان مورد بحث قرار می گیرند. اما قبل از آن باید به خصوصیات چهارگانه ای اشاره کرد که بافتهای قدیمی آنرا دارا هستند و در نگاهی به نقشه ها و تصاویر و یا با گردش در فضای آنها این خصوصیات قابل درک و مشاهده اند.

 بافت هر شهر نخست دانه بندی فضای کالبدی یعنی فضاهای خالی و پر و مقدار آنها را نسبت به یکدیگر و چگونگی رابطه و حد نزدیکی بین آنها را مشخص میکند.

دوم، شبکه ارتباطات و نحوه دسترسی ها و خصوصیات کلی راه ها و کوچه ها را آشکار می کند و توسط آن می توان راه های اصلی و فرعی را تشخیص داد.

سوم بافت هر شهر می تواند گویای چگونگی نحوه توزیع فضایی فعالیتها باشد. هر یک از فضاهای کالبدی توسط ابعاد و اندازه هایش در سطح و در ارتفاع می تواند نمایانگر نوع و حجم فعالیت جاری درخود باشد.

چهارم، بافت هر شهر نحوه شکل گیری و مراحل رشد و توسعه شهر در طی تاریخ را منعکس می کند. 

ساختار شهری بعضی از شهرهای ایران

بعد از بررسی اجمالی چند نظریه در زمینه ساختار شهری ، شناخت شهری شهرهای ایران و چگونگی توسعه آنها لازم به نظر می رسد.  برای این منظور ۶ شهر از شهرهای ایران را به طور نمونه انتخاب کردیم و با یک بررسی مختصر تاریخی و فیزیکی نشان می دهیم که ساختار شهری اغلب این شهرها به صورت مکانهای متحد المرکز بوده و به همان گونه هسته ای توسعه پیدا کرده اند.

شهرداری چیست و کجاست؟

۱-    شهرداری یا حکومت شهر به واحدی گفته می شود که به وسیله مردم در قسمتی از خاک یک کشور به منظور اداره امور محل و ارایه خدمات مورد نیاز مردم آن منطقه تشکیل می شود. شهرداری مهمترین قسمت حکومت محلی را تشکیل می دهد و از لحاظ حقوقی ، تقریبا زیر نظر حکومت محلی در استان مربوطه می باشد.

۲-    شهرداری سازمانی است حقوقی، محلی و مستقل که در محدوده شهر برای رفع نیازهای عمرانی، رفاهی و خدماتی مردم شهر که جنبه محلی دارد تشکیل می گردد و منظور آن است که امور با مشارکت شهروندان حل و فصل شود.

۳-    شهرداری به واحدی اطلاق می شود که در یک مرکز جمعیتی دارای خصایص شهری به منظور اداره امور محل و ارایه خدمات عمومی مورد نیاز تشکیل می شود.

۴-    ناحیه ای که به وسیله مرزهای اداری معینی مشخص شده است، ویژگی مسلط شهری دارد و معمولا توسط یک مجموعه از ماموران برگزیده محلی اداره می شود و در محدوده یک واحد حکومتی بالاتر مثل فرمانداری قرار دارد.

۵-     شهرداری (بر اساس ماده ۵ قانون محاسبات عمومی کشور) سازمانی عمومی و غیر دولتی است که دارای استقلال و شخصیت حقوقی بوده و تحت نظر شورای شهر که منتخب مردم است و نظارت دولت از طریق وزارت کشور برای انجام وظایفی که در قانون شهرداری آمده، تأسیس شده است.

نکات مشترک در تمام این تعریف:

۱-شهری بودن

۲-غیر دولتی بودن ( عمومی)

۳-استقلال

۴-انتخابی بودن

۵-رسمیت داشتن

۶-    اداره امور محل و ارائه خدمات عمومی مورد نیاز ساکنان شهر.

حال می توان گفت که تعریف مدیریت شهری (با توجه به دیدگاهی که آن را مساوی با شهرداری می گیرد)،عبارت است از اداره سازمانی غیر دولتی که برای برآورده کردن نیازهای مشترک شهروندان در سطح شهر، از طرف آنان و مطابق با قانون ،تأسیس می گردد و در محدوده ی فعالیت خود استقلال سازمانی دارد.

شهرداری چیست و کجاست؟

۱-    شهرداری یا حکومت شهر به واحدی گفته می شود که به وسیله مردم در قسمتی از خاک یک کشور به منظور اداره امور محل و ارایه خدمات مورد نیاز مردم آن منطقه تشکیل می شود. شهرداری مهمترین قسمت حکومت محلی را تشکیل می دهد و از لحاظ حقوقی ، تقریبا زیر نظر حکومت محلی در استان مربوطه می باشد.

۲-    شهرداری سازمانی است حقوقی، محلی و مستقل که در محدوده شهر برای رفع نیازهای عمرانی، رفاهی و خدماتی مردم شهر که جنبه محلی دارد تشکیل می گردد و منظور آن است که امور با مشارکت شهروندان حل و فصل شود.

۳-    شهرداری به واحدی اطلاق می شود که در یک مرکز جمعیتی دارای خصایص شهری به منظور اداره امور محل و ارایه خدمات عمومی مورد نیاز تشکیل می شود.

۴-    ناحیه ای که به وسیله مرزهای اداری معینی مشخص شده است، ویژگی مسلط شهری دارد و معمولا توسط یک مجموعه از ماموران برگزیده محلی اداره می شود و در محدوده یک واحد حکومتی بالاتر مثل فرمانداری قرار دارد.

۵-     شهرداری (بر اساس ماده ۵ قانون محاسبات عمومی کشور) سازمانی عمومی و غیر دولتی است که دارای استقلال و شخصیت حقوقی بوده و تحت نظر شورای شهر که منتخب مردم است و نظارت دولت از طریق وزارت کشور برای انجام وظایفی که در قانون شهرداری آمده، تأسیس شده است.

نکات مشترک در تمام این تعریف:

۱-شهری بودن

۲-غیر دولتی بودن ( عمومی)

۳-استقلال

۴-انتخابی بودن

۵-رسمیت داشتن

۶-    اداره امور محل و ارائه خدمات عمومی مورد نیاز ساکنان شهر.

حال می توان گفت که تعریف مدیریت شهری (با توجه به دیدگاهی که آن را مساوی با شهرداری می گیرد)،عبارت است از اداره سازمانی غیر دولتی که برای برآورده کردن نیازهای مشترک شهروندان در سطح شهر، از طرف آنان و مطابق با قانون ،تأسیس می گردد و در محدوده ی فعالیت خود استقلال سازمانی دارد.

استراتژی توسعه شهر یا CDS

برنامه ریزی توسعه راهبردی، برخلاف طرح جامع که فقط کالبد شهر را با استانداردهای از قبل تعیین شده ارزیابی و سپس کمبودها و نقایص کالبدی را بر روی یک نقشه برطرف می نمود، ابتدا به این نکته می پردازد که این شهر می خواهد در آینده به کجا برسد؟ این سؤال ممکن است جنبه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، بهداشتی و کالبدی داشته باشد. لذا خروجی های برنامه توسعه راهبردی، هم جنبه نرم افزاری خواهد داشت (تدوین سیاست ها، راهبردها، راهکارهای اجرایی، برنامه ریزی خرد و…) و هم جنبه سخت افزاری (جهت گیری و میزان توسعه کالبدی، ایجاد تحولات و تغییرات عمده کالبدی، پیشنهاد برای تهیه طرح های تفصیلی ویژه یا طراحی شهری و یا طرح های ساماندهی کالبدی و…).

 فرآیند CDS

• شناسایی و تعریف اولیه از وظایف برنامه ریزی و توافق در مورد مسیر محلی فعالیت برنامه ریزی
• جمع آوری داده ها، تحلیل، پیش بینی و تشخیص
• تدوین اهداف کلان و اهداف اجرایی و نیز انتخاب متغیرهای مهم
• طراحی مسیر فعالیت ها و یا گزینه ها
• ارزیابی و انتخاب گزینه ها
• طراحی استراتژیک برتر، پیشنهادات و برنامه کاری
• اجرا و ایجاد ساز و کارها
• نظارت و بازنگری (پایش)

 بنابراین فراورده‌های خروجی سند CSD شامل موارد زیر خواهد بود:

• سیاست گذاری و اصلاحات مدیریتی و نهادی
• برنامه های سرمایه گذاری (از جمله در زمینه زیر ساخت های اجتماعی و فرهنگی)
• تدوین ساز و کارهای پایش (مانیتورینگ)

 اهداف اکثریت CDS در قالب سه مورد قابل طبقه بندی می باشد:

1. بهسازی مدیریت شهری : ارتقای کیفیت اداره (حکمروایی) و مدیریت شهر
2. رشد اقتصاد محلی: افزودن میزان سرمایه گذاری
3. کاهش فقر

طرح ها و برنامه های شهرسازی

واژه­ طرح معادل واژه­ انگلیسی design بوده و غلطی مصطلح و جا افتاده در پژوهش­ های شهرسازی ایران است. در نهایت اگر بنا باشد که فارغ از پسوند جامع و تفصیلی برای برنامه­ ها و طرح هایی که با هدف سازندگی (توسعه) شهرها تهیه می شود اسمی به میان آید باید آن ها را « طرح ها و برنامه­ های شهرسازی » نامید.

 موضوع دوم در مورد واژه “جامع” است. این واژه در شهرسازی دو مفهوم دارد: در جایی که معادل comprehensive و بعضاً Master می­ آید طرح های جامع متعارف متداول را در برمی گیرد که همان برنامه­ کالبدی جامع شهر است. در جاهایی که معادل Master باشد طرح های شهرسازی و حتی معماری و محوطه را نیز در بر می­ گیرد.

 طرح و برنامه

دو واژه ای هستند که به رغم تفاوت­ های موجود بینشان در میان حرفه مندان علوم شهری فارسی زبان تقریباً در معنا و مفهوم واحدی به کار می­ روند.

 الف) طرح

طرح معادل Design فرآیندی است که خلاقیت در آن نقش بسزایی دارد مثلاً طرح معماری می­ تواند محصول ایده اولیه­­ ای باشد که به صورت خلاقانه در ذهن پرورده می­ گردد.

در ایران مسامحتاً، طرح همان برنامه یا plan است که طرح یا design را درون خود دارد و در بررسی موشکافانه­ تر منظور از طرح همان “سیاست- Policy” است.

 ویژگی های طرح عبارتند از:

• مجموعه ­ای از خدمات و عملیات مشخص مثل طرح احداث یک بیمارستان.
• دارای زمان معین
• دارای اهداف معین
• دارای برآورد هزینه

 معمولاً طرح در قالب چند پروژه، اجرایی می شود. “پروژه” به مجموعه عملیاتی گفته می شود که در زمان مشخص و با هدف مشخص و با صرف منابع معین به منظور تولید (اجتماعی، اقتصادی و زیربنایی) صورت می­ گیرد.

  ب) برنامه

تعاریف ارائه شده از برنامه در متون فارسی

زیاری: برنامه نمایش منظم و یا رعایت سلسله مراتب فعالیت های مربوط به یکدیگر و همچنین رشته تصمیمات منظم و برحسب دوره­ های زمانی مختلف است. برنامه همان تصمیمات منظم بر اساس سلسله مراتب عملیات است.

شیعه: برنامه ریزی به عنوان فرایندی که نتیجه­ آن برنامه است. برنامه ریزی فرآیند تعیین اقدامات مناسب آتی است و تلاش دارد که بر مبنای شناخت وضع موجود موضوع را به تصمیم گیری، ارزیابی و انتخاب بهترین راه حل ها سوق دهد. بنابراین کیفیت علت و معلولی و استدلال و منطق در برنامه ریزی اهمیت دارد. اساس کار برنامه ریزی بر انتخاب هدف و معیار استوار است.

شهرسازی یونان

ویژگی های شهرهای اولیه یونان

 بافت ارگانیک، رشد و گسترش پراکنده سکونتگاه ها را یونانیان باستان «سبک قدیم» می نامیدند. مانتی نئا در شرق منطقه آرکادیه، مسنه آ و نقشه شهر آتن و اسپارت از این نوع شهرسازی حکایت دارند.

• در دوره مهاجرنشینی سه مرکز عمده مهاجرنشینان یونانی شکل گرفت:

1. سواحل آسای صغیر (ترکیه)
2. مدیترانه غربی (اسپانیا و ایتالیا)
3. سواحل دریای سیاه (گرجستان و اکراین)
4.  

• شهرسازی یونان در دوره کلاسیک

این دوره عصر تجدیدبنای شهرهای منهدم شده در جنگ های هخامنشیان و یونان و تبدیل به شهر شدن روستاهای مهم بود. یونانیان برای تشویق مهاجرین و نشان دادن عدالت بیشتر و تسریع در تفکیک اراضی مسکونی برای اسکان مهاجران، سبک جدیدی از شهرسازی را پدید آوردند که به «سبک جدید» یا «طرح شطرنجی» معروف گردید.

• شهرسازی یونان در دوره هلنیستی

در این دوره گرایشات فضاسازی اهمیت بیشتری یافت. اوج این کوشش را می توان در شهر پرگامون مشاهده کرد. حکومت های هلنیستی سه دستاورد برای شهرسازی داشتند

عناصر شهری در شهرسازی یونان

• بندرگاه:

 شهرهای سبک قدیم یونان تنها دارای یک بندر بوده ولی از دوره کلاسیک به بعد بندرگاه یا اسکله از دو قسمت تجاری و نظامی مجزا تشکیل شده است.

• باروی شهر:

یونانیان شهرهایشان را از طبیعت جدا ندانسته اند و بارو فقط به خاطر مسائل دفاعی شهر را از محیط پیرامونش جدا می کرد. باروهای اولیه به شکل خاکریز بوده و به تدریج جداره و دیوارهای دوجداره آن از سنگ ساخته می شد. این باروها تابع نظم هندسی نبوده و مطابق با شیب طبیعی و عوارض زمین حرکت می کرد.

• برج های شهری:

به منظور تقویت کننده باروها و برای وسعت دادن به خط دفاعی ایجاد می شدند. قسمت های بالایی برج ها برای پرتاب تیر و فلاخن اندازها بکار می رفت.

• میدان (آگورا):

یک فضای باز عمومی بود که بیش از هر چیزی، جایی برای تعاملات اجتماعی بود و همچنین محلی برای برگزاری جشن ها. بازار و داد و ستد از پیامدهای فرعی تجمع شهروندان می باشد.

اکثر فعالیت‌های مهم شهری در آگورا صورت می گرفت و به تدریج رونق آکروپلیس کاهش می‌یافت تا جایی که آگورا Agora به زنده ترین و متمایز ترین فضای شهری تبدیل شد.

خیابان:

در شهرهای اولیه چیزی به نام خیابان کشی وجود نداشت. کوچه بسیار باریک و تنها برای عبور یک نفر بود.

اما خیابان برای یونانیان تنها یک محل عبور نبود و فضایی برای تجمع و تعامل اجتماعی به شمار می رفت. جاده جشن آتنا که از دروازه شهر شروع و به آکروپلیس و پیکره آتنا ختم می‌شد بیش از یک خیابان شهری بود. هم معبری آئینی و هم اصلی ترین خیابان آتن بود و به عنوان ستون فقرات شهر فعالیت‌های تجاری، صنعتی و سیاسی را در دو طرف خود قرار داده بود.

در شهرهای یونانی هلنیستی بین خیابان و واحد مسکونی حیاط باز به وجود نمی آمد و دلیل تعریض خیابان اصلی نیاز شدید به تامین نور و هوا و حرکت آزادانه در فضا و همچنین استفاده از گاری بود.

شهر صنعتی تونی گارنیه سرآغاز شهرسازی مدرن

تونی گارنیه (۱۸۶۹-۱۹۴۸) معمار مشهور فرانسوی و نویسنده ای جوان بود. او شیفته‌ شکل معماری یک شهر قرن بیستمی بود که بتواند جوابگوی نیازمندی های ناشی از پیشرفت های اجتماعی و فنی باشد. طرح شهر صنعتی او نیز زاده‌ همین شیفتگی اش بود.

 پرداختن به اصول نظری و یا تهیه صرفاً چند نمودار برای تونی گارنیه ارضا کننده نبود. وی برای حل مشکلات شهرهای جدید، تنها به هماهنگ کردن شکل شهر با نیازهای وسایط مدرن ترابری اعتقاد نداشت.

 در واقع می توان گفت، شهر صنعتی بذر شهرسازی معاصر را پاشید. تونی گارنیه در این اثر از پیش مسائلی را که بعدها موضوع بحث سه کنگره بین‌المللی معماری مدرن (C.I.A.M) از سال ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۳ بودند را لمس کرده بود. مسائلی چون مسکن حداقل استقرار منطقی بناها و بالأخره شهرسازی کارکردی.

 طرح شهر صنعتی تونی گارنیه نخستین کوشش برای معرفی یک شهر سده بیستمی متکی بر اصل سوسیالیستی بود. تونی گارنیه باور داشت که نمی توان مشکلات شهری جدید را تنها با هماهنگ کردن شکل شهر با نیازهای وسایط نقلیه نوین حل کرد. این مسئله برای او تنها یکی از جنبه ها بود نه همه آن. از طرفی گارنیه با آنکه جمعیتی در حدود ۳۵۰۰۰ نفر را برای شهر پیشنهادی اش توصیه نموده بود اما هرگز به دنبال تعیین یک حد بهینه جمعیتی نبوده است. وی دلیل تعیین کننده‌ جایگاه شهر خیالی خود را دسترسی به مواد اولیه کار یا وجود یک نیروی طبیعی می داند که بتواند برای کار از آن بهره برداری کند و یا اینکه عوامل آمد و شد بدان جا فراهم باشد. به همین منظور سرزمینی که مجموعه‌ ساخت و ساز شهری روی آن قرار می گیرد، دارای بخش های کوهستانی و دشتی گسترده ای فرض شده است که رودخانه از میان آن می گذرد.

با آنکه تونی گارنیه نسبت به صنعت خوش بین بود، اما پیامدهای منفی شهرهای صنعتی شده‌ سده‌ نوزدهم را نیز فراموش نکرده بود. او نیز مانند بسیاری از هم روزگارانش در پی تأمین نور، تهویه و فضای سبز برای شهروندان شهر خود بود. به نظر تونی گارنیه شهر می باید بسان یک باغ ملی بزرگ باشد. وی از نخستین کسانی است که به مبارزه علیه خیابان های دالانی پرداخت.