شبکه شهری

شبکه شهری در بیشتر موارد، به نظام وابستگی ها و ارتباط خارجی شهرها اطلاق می شود که مرزهای آن همراه با توسعه تکنولوژی حمل و نقل و ارتباطات گسترش می یابد. شکل گیری شبکه های شهری از طریق روابط تجاری، فرهنگی، سیاسی و مذهبی و مبادله تجربیات و همکاری صورت می گیرد. در واقع در هر شبکه شهری، شهرها به صورت شراکتی عمل می کنند، با این تفاوت که در این روابط، سهم یکی بیشتر و سهم دیگری کمتر است. این سودبری در بیشتر موارد، از تقسیم کار ناحیه‌ای یا جهانی ناشی می شود؛ از این رو شبکه های شهری نمی توانند در هر زمان مسایل مردم را حل کنند، اما شهرها را به همکاری با یکدیگر راهنمایی کرده، امتیازاتی عرضه می کنند که شهرها به تنهایی توان کسب آن را ندارند.

 هر شهری عمدتاً به دو صورت ارتباط برقرار می کند:

1. ارتباط درون ناحیه ای که در این صورت، شهر مرکز مبادله و داد و ستد کالا، فرآورده های کشاورزی، تولیدات صنعتی و خدماتی و نشر افکار است
2. ارتباط بیرون ناحیه‌ای که به‌صورت زنجیری است.

بنابراین پویایی هر شبکه شهری به ارتباط داخلی یا خارجی آن وابسته است.

 پویایی شبکه شهری تحت تأثیر

1. عامل تجاری که از قدیمی ترین و مهم ترین عوامل در شکل گیری شبکه های شهری است به همراه دیگر عوامل مانند سرمایه گذاری، امور مالی و بیمه عمل می کند. برای پایداری عامل تجاری، تحکیم روابط سیاسی و دیپلماتیک و در بعضی موارد، وابستگی کشورهای حاشیه ای به مرکز ضروری است.
2. تخصصی شدن بعضی از شهرها در عرضه کالاها و خدمات ویژه، به شکل گیری و پایداری شبکه های شهری می انجامد.
3. عامل فرهنگ در پویایی شبکه های شهری، بسیار مهم می نماید. در کشورهای توسعه نیافته، نفوذ و گسترش فرهنگ غربی همراه با نفوذ سیاسی آغاز شده است. عامل فرهنگ در شبکه های شهری از طریق رفتار، زبان و رسانه های گروهی تقویت می گردد.
4. روابط سنتی و تاریخی شهرها در پویایی شبکه های شهری مؤثر است.
5. توپوگرافی، عامل راه، خطوط زمینی، راه آهن، خطوط هوایی و خطوط دریایی، از عوامل مؤثر در پویایی شبکه های شهری است.
6. تصمیمات دولتی، زمینه های ایدئولوژیک و منافع مشترک و منافع اقتصادی در پویایی و پایداری شبکه های شهری تأثیرگذار است.
7. شهرهای جهانی، شبکه های وسیع شهری را تشکیل می دهند.