مفاهیم پایه در برنامه ریزی راهبردی

جایگاه تصمیم سازی و تصمیم گیری در فرآیند برنامه ریزی راهبردی

مفاهیم کلیدی در فرآیند تصمیم­ سازی به سه بخش تدوین اهداف، راهبرد و سیاست تقسیم می شود:

تدوین اهداف

اهداف کلان : اساساً کلی و بسیار مجردند و می توان آن ها را در مقولات کلی مثل اجتماعی، اقتصادی، زیبایی شناختی و… جای داد.

اهداف خرد (عملیاتی): قابلیت اجرا در غالب طرح های عملیاتی را داشته و فاقد توصیفات تفصیلی کمی هستند.

اهداف مشخص: به صورتی دقیق زمان و مکان انجام یک اقدام را مشخص می کنند.

راهبردها

آن دسته از تصمیمات هستند که اهداف یک برنامه یا طرح را هماهنگ نموده و راه های اصلی وصول به آن را تعیین می نمایند.

سیاست ها

در یک سطح پایین تر از راهبردها قرار می گیرند و هدایت کننده تصمیمات اجرایی و اقدامات کوتاه مدت هستند.

جایگاه کاربری زمین در برنامه ریزی راهبردی

برنامه ریزی کاربری زمین از طریق اثرگذاری بر تصمیمات عمومی و خصوصی و هدایت نحوه استفاده بهینه از اراضی شهری، نقش اساسی در تعیین الگوی توسعه و عمران شهر و دستیابی به اهداف توسعه پایدار و اعتلای کیفیت محیط شهر و حومه به عهده دارد. بر اساس این ملاحظات در الگوی برنامه ریزی ساختاری راهبردی ، هدف نهایی برنامه ریزی کاربری زمین ایجاد نوعی تعادل اکولوژیک و عدالت اجتماعی در روند توسعه و عمران شهر است.

موضوعات جدید در برنامه ریزی کاربری زمین

در طرح های ساختاری راهبردی، رویکرد نوینی هم به موضوعات جدید مثل برنامه ریزی فراغت و تفریح و هم تغییر کیفیت نگرش به موضوعات پیشین مثل کیفیت کاربری مسکونی و کیفیت فضاها و راه های شهری شده است. مانند:

• ابعاد اجتماعی مسکن و کیفیت محیط مسکونی
• ساماندهی فضاهای گذران فراغت و تفریح
• توسعه پایدار شهری و حفاظت از محیط
• توسعه و ساماندهی فضاهای باز و سبز
• گسترش و ساماندهی فضاهای پیاده و حرکت
• ساماندهی عوامل بصری و عناصر طراحی فضاهای شهری
• تأمین و هدایت مشارکت مردم در برنامه‌ریزی و مدیریت
• مکان‌یابی و ساماندهی صنایع و خدمات شهری